اهاب - به کسر الف (مفردات‌نهج‌البلاغه)اهاب (به کسر الف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای آمادگی می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص ملائکه و معاویه از این کلمه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیاهاب (به کسر الف) و تاهّب به معنی تهیّأ و آمادگی است. یکی از مشتقات آن «اهبه» (به ضّم الف) به معنی آماده شده، می‌باشد. «اهاب» همچنین به معنای مطلق پوست یا پوست دباغی نشده آمده است. ۲ - کاربردهاامام (علیه‌السلام) در رابطه با ملائکه فرموده است: «و لیس فی اطباق السماء موضع اهاب الّا و علیه ملک ساجد او ساع حافد؛ در طبقه‌های آسمان محل انداختن پوست حیوانی نیست مگر آنکه در آن فرشته‌ای در حال سجده یا سعی و تلاش کننده سریعی هست.» همچنین به معاویه در خصوص ادعای خلافت می‌نویسد: «فاقعس عن هذا الامر و خذ اهبة الحساب؛ از این کار (ادعّای خلافت) کنار رو و آماده‌ی حساب خدا باش.» آن حضرت خطاب به یارانش: «فخذوا للحرب اهبتها.» • از این ماده فقط سه مورد در «نهج البلاغه» یافته است. ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اهاب»، ص۹۱-۹۲. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|